Autyzm i całościowe zaburzenia rozwojowe

Pojęcie autyzmu zostało wprowadzone przez twórcę psychiatrii dziecięcej Leo Kannera, który w 1943 roku  opisał grupę 11 dzieci wykazujących specyficzny wzorzec zachowania. Samo słowo autyzm pochodzi od greckiego autos (sam). Stąd też zaburzenie to zostało nazwane autyzmem dziecięcym, gdyż nietypową cechą zachowania tej grupy dzieci było izolowane się, brak inicjatywy w dążeniu do nawiązywania kontaktów z innymi, preferowane samotności.

W toku poszerzania wiedzy na temat autyzmu wyodrębniono tzw. „triadę autystyczną”. Dotyczy ona charakterystycznych obszarów funkcjonowania w których występują nieprawidłowości:

 

1) zachowania społeczne

2) komunikacja

3) sztywne wzorce aktywności i zainteresowań

Autystyczne spektrum – co to znaczy?

Pod koniec lat 70′ XX wieku zauważono, że nasilenie trudności specyficznych dla autyzmu nie jest jednakowe u wszystkich osób. Lorna Wing psychiatra z Wielkiej Brytanii zaproponowała określenie „kontinuum autystycznego” podkreślając tym samym, że w obrębie tego zaburzenia znajdują się jego ciężkie lżejsze formy.

W dalszym toku pogłębiania wiedzy wprowadzono termin „autystycznego spektrum zaburzeń”  które poza autyzmem obejmuje również zespół Aspergera, zespół Retta,  dziecięce zaburzenia dezintegracyjne i inne zaburzenia rozwoju. Wszystkie z pośród wyżej wymienionych zaburzeń należy do grupy określanej mianem całościowych zaburzeń rozwoju.

Gdzie leży przyczyna autyzmu?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, jako że na jego powstanie wpływa wiele czynników, które wchodzą ze sobą w interakcje. Z tego względu u każdego dziecka może to być zindywidualizowane. Obecne badania wykazują, że istotną rolę w powstawaniu autyzmu odgrywają geny oraz czynniki środowiskowe.

Warto nadmienić, że poglądy z lat 50’i 60′ XX w. dotyczące wpływu braku właściwych relacji dziecka z matką i osób najbliższych na powstanie autyzmu nie zostały potwierdzone.

Główne objawy autyzmu 

Zgodnie z przyjętymi kryteriami zaproponowanymi  przez oficjalnie obowiązujące nas klasyfikacje diagnostyczne – ICD-10 i DSM-V –  autyzm rozpoznaje się u osób wykazujących problemy w rozwoju społecznym, komunikowaniu się oraz ograniczone wzorce zachowań, aktywności  i zainteresowań. Objawy te powinny ujawnić się przed ukończeniem 36 miesiąca życia.

Oferta Gabinetu:

1. Diagnoza funkcjonalna – Profil Psychoedukacyjny PEP-R.

Umożliwia dokładne zbadanie funkcjonowania dziecka w poszczególnych sferach rozwojowych jego deficytów a także mocnych stron. Następstwem wykonanego testu jest diagnoza opisowa oraz sporządzenie zindywidualizowanego  planu terapii.

2. Trening umiejętności społecznych (TUS)

Jest to metoda oparta na uczeniu strukturalnym w terapii grupowej Goldsteina i polega na poszerzaniu wiedzy o umiejętnościach społecznych, repertuaru umiejętności behawioralnych a także na jakościowych zmianach w doświadczeniu (redukcji napięcia, lepszej samoocenie w sytuacjach społecznych).

Dla kogo przeznaczony jest trening ?

Dla dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Aspergera, ADHD i innymi zaburzeniami rozwojowymi. TUS może okazać się pomocny w zakresie polepszenia funkcjonowania dzieci nieśmiałych bądź nadmiernie lękowych.

Umiejętności zdobywane podczas treningu :

• – nawiązywanie interakcji w grupie
• – rozpoznawanie i nazywanie emocji
• – adekwatne reagowanie w sytuacjach społecznych (radzenie sobie z wyrażaniem  negatywnych emocji)
• – zawieranie znajomości
• – aktywne słuchanie i zadawanie pytań
• – inicjowanie i podtrzymywanie rozmowy
• – dyskutowanie
• – wyrażanie krytyki i reagowanie na krytykę
• – poprawa samooceny i poczucie własnej skuteczności

Jak przebiega trening?

Zajęcia odbywają się w kilku osobowych grupach. Dzieci młodsze od 3 do 5 osób, dzieci starsze i młodzież 5-8 osób. Grupy liczniejsze prowadzone są przez dwóch terapeutów. Aktywności oparte są na interakcji między uczestnikami, procesach uczenia i modelowaniu zachowań. Terapeuci poprzez proponowanie różnorodnych ćwiczeń i pozytywne wzmacnianie stymulują rozwój komunikacji, nabywanie umiejętności społecznych oraz elastyczności i przystosowania się do zmian w kontrolowanych warunkach.

3. Terapia indywidualna dostosowana do problemu i potrzeb dziecka

Wstępem do terapii jest diagnoza funkcjonalna dziecka za pomocą testu Profil Psychoedukacyjny PEP-R. Następnie sporządzony jest program indywidualny dostosowany do potrzeb danego dziecka.

4. Poradnictwo i psychoedukacja  

– zaobserwowałeś  niepokojące  objawy u swojego dziecka?

-myślisz ze twoje dziecko rozwija się wolniej niż rówieśnicy?

-nie radzisz sobie z trudnymi zachowaniami swojego dziecka?

-masz inny problem który cię niepokoi?

Skontaktuj się z nami!

Odpowiemy na wszelkie pytania i wątpliwości.

Udzielimy fachowej porady.